há-vaði

1.

a, m. a noise, tumult, Bs. ii. 182, Fas. ii, 230; í hávaða, aloud, Rd. 252, Fms. i. 289, Sturl. ii. 246: the greatest number, main part of a thing, hann náði hávaðanum, he caught the main part; missa hávaðan af því, to lose the main part.

2.

a, m. a roaring water, a rapid, i. e. something less than a cascade; móða féll með miklum hávaða, Fas. ii. 230; þá spennti fram í hávaðana, Safn i. 80.